Het leek zo’n leuk idee; een blog waarin ik jullie meer vertel over wie Mindy nou eigenlijk is. Iets wat dus niks, of in elk geval bijna niks, met interieur te maken heeft. Maar gewoon een blog over wie ik was en wie ik ben geworden. Een leuk idee, ja dat zeker! Maar nog niet zo eenvoudig. Hoe vat ik mijn hele leven samen in een blog van zo’n 1000 woorden? Jullie zullen begrijpen, dat is niet te doen. Ik ben gewoon gaan schrijven en heb daarna door heel veel dingen weer een streep gezet. Maar uiteindelijk is het niet gelukt. Mijn hele leven is simpelweg niet samen te vatten in één blog, ik ben tenslotte ook al 41 😉 Daarom begin ik gewoon maar bij het begin en vertel ik jullie over mijn jeugd, daar is tenslotte de basis gelegd. Het is een verhaal geschreven vanuit mijn beleving. Ik ben me er van bewust dat je als kind de dingen soms groter of heftiger kan beleven dan ze daadwerkelijk zijn. Daarom heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk de feiten te checken en jullie hopelijk een idee te geven van wie ik nu eigenlijk ben of was..
Ik werd geboren op 25 september 1978 in het academisch ziekenhuis in Groningen. Ik was een gewenste baby en mijn ouders waren erg blij met mijn geboorte. Mijn moeder vertelde me later vaak dat de zwangerschap voor haar wel onverwacht was geweest omdat ze dacht geen kinderen te kunnen krijgen. Mijn vader maakte de schrik echter goed door dolgelukkig te reageren op het nieuws van de zwangerschap. Dit verhaal heeft mijn moeder me vaak verteld en het gaf me altijd een blij gevoel. Ik was dus het eerste kind en twee jaar later maakte mijn broertje ons gezin compleet. Mijn ouders hadden helaas niet een heel gelukkig huwelijk. Ze zijn dan ook gescheiden toen ik 5 jaar was. Echte herinneringen aan mijn ouders als stel heb ik dan ook niet en ik zou me er ook geen voorstelling bij kunnen maken. Mijn vader en moeder verschilden namelijk als dag en nacht, dat werd vooral duidelijk in de jaren na hun huwelijk.
Na de scheiding ging ik in eerste instantie samen met mijn broertje bij mijn moeder wonen. Maar al vrij snel besloot mijn moeder om met haar nieuwe vriend een lange reis door Europa te gaan maken. Toen zij aan mijn vader vertelde mij en mijn broertje mee te willen nemen besloot hij daar een stokje voor te steken. Hij vond het helemaal geen fijn idee dat zijn kinderen zo’n lange tijd, zonder plan, zonder duidelijke bestemming door heel Europa zouden reizen. Uiteindelijk kreeg hij de school aan zijn zijde en omdat ik al leerplichtig was lukte het om mij hier te houden. Vanaf dat moment ben ik bij mijn vader gaan wonen. Mijn broertje, die nog niet leerplichtig was, ging met mijn moeder mee. Het was een tijd waarin we nog geen mobieltjes of email hadden, laat staan dat we konden skypen. Ik moest het doen met één kaartje. Deze reis heeft veel met mij en met mijn gevoel voor eigenwaarde gedaan. Ik voelde me enorm in de steek gelaten door mijn moeder. Begreep niet dat ze zo maar weg kon gaan zonder mij en daarbij ook nog mijn broertje van mij weg nam. Heel lang heb ik gedacht dat ze een jaar weg was geweest maar toen ik een paar jaar geleden met mijn vader sprak over deze tijd bleken dat maar 3 maanden te zijn geweest. Het laat wel zien hoeveel impact dit op mij als klein meisje heeft gehad. De relatie met mijn moeder is sindsdien ook altijd een lastige geweest. Ik was boos, verdrietig en vol verwijt hoewel ik dat toen nog niet zo besefte. We kregen een echte haat liefde verhouding waarbij ik altijd de grens op zocht en bevestiging zocht van haar liefde voor mij.
Het is jammer en ook verdrietig dat we de kans om in gesprek te gaan te lang hebben uitgesteld en deze door haar plotselinge overlijden niet hebben kunnen voeren. Het had ons denk ik goed gedaan om alles naar elkaar uit te spreken en begrip naar elkaar te tonen voor bepaalde keuzes. Daarom heb ik dit gesprek, na haar overlijden, in gedachten vaak met mijn moeder gevoerd. Dat heeft me geholpen om te geloven in haar liefde voor mij. Ondanks dat ik nog steeds met veel vragen rondloop heeft mijn boosheid grotendeels plaats gemaakt voor begrip. Ik kan de dingen nu met een afstand bekijken waardoor ik ze beter kan relativeren en ik geloof er in dat ze van me hield.
Je zou kunnen zeggen dat ik een vaderskindje ben. Ik voelde me altijd veilig bij mijn vader en zijn liefde voelt nog steeds als onvoorwaardelijk. Mijn vader is een man van normen en waarden, hij hechte waarde aan het feit dat zijn kinderen netjes met mes en vork kunnen eten en vindt het belangrijk om rekening te houden met wat de buitenwereld vindt of denkt. Mijn vader werkte fulltime waardoor ik elke dag naar de BSO ging. Iets waar hij zich nog steeds schuldig over kan voelen maar waar ik juist enorm veel respect voor heb. In die tijd was het nog best bijzonder als je ouders gescheiden waren en een alleenstaande vader was iets wat je in mijn omgeving helemaal niet zag. Bovendien heb ik het altijd ontzettend naar mijn zin gehad op de BSO. Op mijn achtste leerde mijn vader zijn huidige vrouw kennen, mijn tweede moeder. Natuurlijk heeft dit moeten groeien en zij zal waarschijnlijk meer herinneringen hebben aan de hobbels die we op die weg tegen kwamen dan ik. Maar uiteindelijk is zij voor mij net zo belangrijk geworden als mijn beide ouders. Ik vind het ook altijd lastig hoe ik haar moet noemen als ik over haar vertel. Meestal praat ik gewoon over haar als mijn moeder maar dat kan wel eens verwarrend zijn. En namen als stiefmoeder, bonusmoeder, tweede moeder doen haar echt tekort. Ze is een aanvulling in mijn leven en heeft ook een aandeel in de persoon die ik ben geworden. Daarom is het fijn om hier te kunnen vertellen wat ze voor mij betekend.
Hoewel de jaren bij mijn vader veilig en warm waren begon ik daar als puber natuurlijk wel flink tegenaan te schoppen. Vooral omdat ik om het weekend bij mijn moeder was waar ik veel meer vrijheid had. Mijn vader was veel beschermender en had dus ook veel meer regels. Waar mijn moeder geloofde in een kind zijn eigen weg te laten vinden wou mijn vader ons zo lang mogelijk de hand vast houden. Dit maakte dat ik er op mijn twaalfde voor koos om bij mijn moeder te gaan wonen.
Mijn moeder leefde een vrijgevochten leven en was na haar reis door Europa op een woonwagenkamp gaan wonen. Daar woonden een groep mensen in caravans en woonwagens op een gekraakt stuk terrein aan de rand van de binnenstad van Groningen. Toen ik bij haar ging wonen kreeg ik een eigen caravan zo’n 20 meter bij haar wagen vandaan en dat gaf me een enorm gevoel van vrijheid. Niet alleen een gevoel maar ook daadwerkelijk veel vrijheid, ik kon letterlijk gaan en staan waar ik wilde. Mijn moeder had een hele andere kijk op het leven dan mijn vader. Ze geloofde in ervaren en ontdekken, op je muil gaan en zelfstandig weer opkrabbelen. Dit heb ik in mijn pubertijd dus ook veelvuldig gedaan. Ondanks dat er dingen zijn die ik graag anders had gedaan, zoals bijvoorbeeld een volwaardig diploma halen, heb ik in die tijd wel veel geleerd over het leven en over mezelf. Het heeft er voor gezorgd dat ik open sta voor mensen, om niet te oordelen op uiterlijk, achtergrond of mate van financiële middelen. Er was een gevoel van saamhorigheid op het kamp en ik heb er heel wat leuke feestjes gevierd. En omdat er bij mijn moeder zoveel kon en mocht was ze ook erg populair onder mijn vriendinnen. Er zaten voor een puber dus veel positieve kanten aan deze manier van leven. Maar vergis je niet, het was een behoorlijk primitief bestaan. s ’Winters wakker worden in een ijskoude caravan is echt geen lolletje kan ik je vertellen! Maar ondanks dat ik zelf nooit voor zo’n leven zou kiezen, zeker niet met kinderen, had ik het voor geen goud willen missen!
Het lijkt in dit verhaal misschien alsof de ene ouder geen rol speelde als ik bij de ander woonde. Dit is zeker niet het geval. Met uitzondering van mijn moeders reis was ik om het weekend bij de andere ouder. Echter verschilden deze werelden zo van elkaar dat ze weinig tot geen invloed hadden op mijn dagelijks leven. Daarbij verliep, ondanks hun inzet, de communicatie tussen mijn ouders uiterst moeizaam. Je kunt je voorstellen dat ze moeilijk op één lijn kwamen waardoor er geen echte gezamenlijke keuzes werden gemaakt.
Zoals ik al schreef hadden mijn moeder en ik een haat liefde verhouding. Hoewel ik het als puber heel stoer vond dat mijn moeder zo’n open mind had en ik enorm veel vrijheid had hadden we wel vaak enorme ruzies. Nare ruzies waar ik niet graag aan terug denk. Waar het bij mijn vader heel stabiel en veilig voelde en ik vertrouwde op zijn liefde voor mij. Heb ik me bij mijn moeder vaak onveilig gevoeld en voelde onze relatie altijd erg breekbaar. Niet alleen door de manier waarop wij met elkaar omgingen maar ook door keuzes die ze maakte in haar leven en haar relatie. Je kunt begrijpen dat ik dus al vroeg mijn vleugels uitsloeg en op mijn zeventiende vertrok ik naar mijn toenmalige vriendje. We hebben elkaar toen een tijd vrij weinig gezien en dat deed ons goed! Hoewel het oude zeer niet verdween kwam onze relatie in rustiger vaarwater. We hadden geen ruzies meer en konden veel beter met elkaar praten of kozen ervoor te zwijgen.
Daarnaast genoot ik er van om weer dagelijks de luxe van een huis te ervaren; warm water uit de kraan, een kachel in elke ruimte van het huis en vooral de ruimte om je te kunnen bewegen. Mijn moeder had het altijd heel erg gezellig en ook praktisch ingericht in haar woonwagen maar wat vond ik het tof om eindelijk eens een salontafel neer te kunnen zetten. De mogelijkheden die een huis bied 😉
Met de keuze om uit huis te gaan eindigde ook mijn jeugd en begon het volwassen worden. Hoewel dit voor mij een hele lange weg was en ik me er lang tegen ben blijven verzetten. Dat is weer een verhaal op zichzelf en wie weet zal ik jullie er meer over vertellen in een vervolg op dit blog.
Het is fijn om mijn verhaal met jullie te kunnen delen al viel het me niet mee om dit zo op te schrijven. Ondanks dat ik vrede heb met hoe het was zijn er veel dingen waar ik niet graag aan terug denk en die nu toch weer boven kwamen. Ik heb nog lang zitten twijfelen of ik het wel echt moest doen, dit blog plaatsen. Misschien zijn er mensen die het niet professioneel van me vinden en er zullen mensen zijn die geen interesse hebben in mijn verhaal. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om het wel te doen. Persoonlijk hou ik van diepgang in relaties en ik wil mensen altijd graag echt leren kennen. Op deze manier geef ik jullie de kans om mij een beetje beter te leren kennen.
Dit bericht heeft 69 reacties
Mooi geschreven Min ennuh ik denk niet dat je het heftig ervan weg moet schuiven op het feit dat je kind was. Als ik dit zo lees was het ook gewoon heftig! Dikke knuffel van mij
Dank je wel meis! Ik denk ook dat dat zo is maar toch denk ik dat je als kind de dingen minder kunt overzien en daardoor als heftiger kunt ervaren. Lief van jou xx
Enorm bedankt voor het delen. Ik geloof ook in diepgang in relaties en dat door open en eerlijk te zijn, je een ander de kans geeft dat naar jou terug te laten zijn. Liefs!
Wat een fijne reactie, dank je wel!! Het is precies zoals ik er tegenaan kijk. Liefs xx
Wauw wat ben je moedig Mindy! Ieder mens heeft een verhaal en de één durft daar meer open over te zijn dan de ander en dat is oké. Ik heb inmiddels geleerd met de jaren (43) dat als je jezelf durft open te stellen, te accepteren en hierover durft te spreken dat je daar vaak veel voor terug krijgt. Ongetwijfeld gaat dit niet altijd op, maar zonder waardeoordeel denk ik dan altijd, maar dat deze mensen daar nog niet zijn. Liefs Linda
Wat lief, dank je wel Lin! Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Ik denk ook dat het daardoor voor anderen makkelijker is ook hun verhaal te vertellen. Daar hoop ik in elk geval op! Liefs xx
Door de manier van opschrijven geef je echt een kijkje in je jeugd. Heel mooi omschreven.
Lief, dank je wel!
Mooi geschreven ik denk juist dat het goed is om zoiets te delen! Het heeft jou Mindy gemaakt!
Zo is het Jenny, het heeft mij gevormd en het maakt deel uit van wie ik ben. Fijn dat je het kan waarderen❤
Ieder mens heeft zijn eigen kruis te dragen lieve Mindy ❤️ Bedankt voor het delen van jouw verhaal. En een hele fijne mooie verjaardag vandaag!! dikke kus
Klopt lieve Andrea. Acceptatie maakt m lichter te dragen. Dank je wel lieverd xx
Wat een mooi verhaal Min. En het maakt het de vrouw die je bent vandaag. Power to you. xM
Hey Mindy!
Je verhaal heb je mooi geschreven! Dankjewel dat we jouw verhaal mogen lezen! Haal je kracht hieruit, en ik hoop op een volgende blog, super knap zeg!
Super lief Jellina, dank je wel❤
Dank je wel lieve Mariek!
xx
Wat een mooi mens ben je toch, zowel innerlijk als uiterlijk, je bent open en eerlijk en je laat ons toe in je leven!! Ik vind het moedig van je❤
Wat een ontzettend lieve woorden, dank je wel Astrid❤
Wat mooi en open dat je dit durft te delen Mindy.
Veel bewondering van mij uit.
Wat lief, dank je wel voor je lieve reactie.
Wow, mooi beschreven… een niet allerdaagse jeugd….maar wat vind ik het heel sterk van je dat je dit zo verteld. Ik was zelf ook 3 toen mijn ouders gingen scheiden…daarna werd het snel een samengesteld gezin.. en ook ik kan zeggen… ik had al een zus en een mama en daarna zijn er een broer en een papa bij gekomen…heb ze nooit anders genoemd.
Bedankt voor je mooie openheid.
Xxx Marieke Smit
Bedankt voor je lieve woorden Marieke. Wat fijn dat jij ook de ervaring hebt er familie bij te krijgen.❤
Met plezier gelezen. Mooi levensverhalen…het doet je begrijpen waarom mensen handelen zoals ze handelen…de keuzes die ze maken. Mooi dat je jou verhaal deelt!
Liefs,Marilu
Dank je wel Marilu.
Ik denk ook dat je door iemand te kennen de persoon ook beter kunt begrijpen en dat is zoveel waard!
Liefs xx
Dit heeft jou gemaakt tot wie je nu bent! Knap je gevoel zo op “papier” te zetten.
Ieder heeft zijn verhaal, heftig, maar mooi. Dikke kus
Dank je wel meis. Soms is het makkelijker om dingen op te schrijven dan ze uit te spreken. Ieder doet het op zijn manier ❤
Liefs xx
Liever Mindy,
Ik ben blij dat ik geswiped heb in je story. Heel dapper dat je deze blog hebt geschreven! En vooral ook goed voor jezelf. Het moet een heftig leven zijn geweest in twee zo’n verschillende werelden. Wat zou het fijn zijn geweest als je de tijd had gehad om goed met je moeder te praten over wat het met je deed. Hopelijk helpt deze blog daarbij (en voor jezelf schrijven). Je hebt het heel mooi en fijn leesbaar opgeschreven. Schrijf deel 2 zeker ook, ook al schrijf je het niet voor de buitenwereld
Wat een lieve woorden, dank je wel!! Het werkt voor mij inderdaad goed om het op te schrijven dus deel 2 zal er vast komen. Nogmaals dank je wel❤
Lieve Mindy,
Ik ben blij dat ik geswiped heb in je story. Heel dapper dat je deze blog hebt geschreven! En vooral ook goed voor jezelf. Het moet een heftig leven zijn geweest in twee zo’n verschillende werelden. Wat zou het fijn zijn geweest als je de tijd had gehad om goed met je moeder te praten over wat het met je deed. Hopelijk helpt deze blog daarbij (en voor jezelf schrijven). Je hebt het heel mooi en fijn leesbaar opgeschreven. Schrijf deel 2 zeker ook, ook al schrijf je het niet voor de buitenwereld
Gefeliciteerd met je verjaardag. Wens je een fijne dag met al de lieverds om je heen. Vind het ook super mooi hoe je jezelf kwetsbaar durft open te stellen. Heb ik veel bewondering voor.
Dank je wel, dat komt goed! Bedankt voor je mooie woorden.
Liefs
Wow, lieve Mindy wat een verhaal zeg. Ik ben er even stil van. Mooi geschreven maar phoe, jeetje. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Heel fijn dat jij dit wilde delen. Iets persoonlijks om de echte Mindy een beetje te leren kennen. Dikke dikke verjaardags
Zo is het lieve Yvette, iets meer over wie ik ben. Dank je wel!!
Liefs xx
Wat een sterke blog, van liefde en vertrouwen. Van hoop en afstand. Van groei en kracht. Ik vind het knap hoe je de nuances brengt, en toch een duidelijk beeld neerzet van twee verschillende mensen, werelden en hun dromen en het kind ertussen in met haar eigen gevoel. Bijzonder!
Wat andere er verder van vinden ? Ach zoveel mensen, zoveel meningen. Persoonlijk hou ik erg van de mens achter een feed/blog dus ik vind t geweldig !!!!!!
Keep it up love Keet
Ah zo ontzettend lief! Mooi hoe je mijn verhaal begrijpt, dank je wel voor je lieve reactie❤
Liefs xx
Moedig van je Mindy! Ook ik hou van diepgang en iedereen heeft z’n eigen verhaal, wat ieder mens voor mij interessant maakt. Hoe je ermee omgaat en wat je ermee doet/of niet, maakt dat je er tussenuit springt voor mij. Jij doet dat lieverd..je springt er tussen uit! Jump up high
Jeetje zo lief❤ Dank je wel Syl!!
Liefs xx
Wat moedig dat je het op papier gezet hebt en wat knap dat het je gelukt is om het zo samen te vatten . Ik vind dat je het nog relatief positief hebt gehouden dat is nu eenmaal de loyaliteit van een kind naar de ouder toe weet ik …..
Je bent een heerlijk warm mens geworden dus een dikke pluim voor jou Min , je jeugd vormt je grotendeels maar je leert ook hoe je het niet wil doen later als je groot bent …. ik hoop vooral dat je dat voor jezelf hebt kunnen waar maken !
Een dikke kus en een hele fijne dag Bday girl ! ❤️
Dat klopt Carla, daar ben ik heel bewust mee! Dat is ook iets wat ik mee neem uit mijn jeugd, er zijn ook veel positieve kanten die ik voor mezelf mee heen genomen als ouder.
Dank je wel!! Xx
Wat heb je dit mooi geschreven Mindy, en af en toe las ik met tranen in mijn ogen. Hoewel ik niet uit een gebroken gezin kom, was mijn thuis situatie ook echt niet altijd even makkelijk. Het voelt toch als herkenbaar, gewoon het feit dat je jeugd maakt tot wie je bent. Heel dapper om te delen en hoop dat veel mensen die struggels hebben hier ook een soort steun uit kunnen halen! You rock girl!
Iedereen draagt zijn eigen last en die van mij maakt de jouwe niet minder zwaar of andersom.. Soms lijkt het alsof we er niet open over mogen zijn. Terwijl het juist zoveel voor je kan doen om het te delen. Bedankt voor je lieve reactie meis. Liefs xx
Wauw! Wat een mooi stuk heb je ervan gemaakt! Zo positief geschreven terwijl je terugblikt op je niet zo makkelijke jeugd. En met de foto’s erbij beleef je het extra als lezer. Echt bijzonder. Je bent een prachtmens! Fijne verjaardag lieve Mindy!
Dank je wel lieve Bojoura ik ben blij dat het zo overkomt!
Liefs xx
Wat super dat je dit deelt! En ondanks het heftige aspect hierin vind ik het ook heel stoer allemaal ofzo. Je bent een pracht vrouw, geniet van je verjaardag lieverd!
Dank je wel lieverd, super fijne reactie❤ Dikke kus xx
Super trots op jou! ❤️
Dank je wel lieverd❤
Hey lieve zus dit heb je heel mooi verwoord ik ben trots op jou!
Leuke foto’s er ook bij gelukkig niet die met de bof van mij
Liefs
Hey broertje❤
Hahaha ik heb wel even getwijfeld hoor
Ik ben blij dat je het mooi vindt dank je wel❤
Liefs xx
Wat mooi en dapper dat je dit zo deelt Mindy! Je hebt het ook heel mooi verwoord ondanks dat het vast niet altijd even makkelijk geweest zal zijn. Volgens mij ben je een prachtig mens, vooral dit soort blogs ook blijven delen zou ik zeggen!
Wat ontzettend lief! Ik ben blij dat je er zo positief over bent, dank je wel Ilse
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd! Een verjaardag is altijd een moment van terugkijken en deze keer dus heel speciaal omdat wij met je mee mochten kijken. Een bijzondere jeugd zou je het kunnen noemen, maar dat is alleen als je het leest ter informatie. Als je je probeert te verplaatsen in jou dan kom je ineens tot de ontdekking dat vrijheid ook een keerzijde heeft. Jouw moeder koos bijv. het pad van de vrijheid. Mooi, maar omdat zij niet alleen was betekende dat het voor jou en je broertje niet automatisch ook het pad van vrijheid was. Volwassen zeggen altijd dat kinderen zo flexibel en adaptief zijn. Ik noem het het zg. ‘goedpraten’ van hun keuzes. Achter het masker van ‘niks aan de hand’ gaat vaak een wereld van verdriet schuil en als dat kind ouder wordt blijken er ineens allerlei onzekerheden en angsten tevoorschijn te komen. De oogst van het zaadje wat in je jeugd gezaaid is. Knap dat je het op hebt geschreven …. XOXO
Dank je wel lieve Marjan! Je hebt het helemaal begrepen. Daarom geloof ik ook dat een kind baat heeft bij grenzen en duidelijkheid. Ik weet dat ik het nodig had!
Liefs xx
Normaal gesproken lees ik niet zulke lappen tekst, maar jouw verhaal maakt me nieuwsgierig naar het ‘vervolg’! Ik zie alleen niet in waarom het niet ‘professioneel’ zou zijn ♀️ Alsof je zakelijk en privé gescheiden zou moeten houden? Dat is mijns inziens een leven met twee gezichten. Jouw jeugd heeft je gevormd tot wie je nu bent. Sterker door strijd!
Wat een groot compliment, dank je wel! Ik ben het met je eens en alles wat ik nu doe komt ook heel erg uit mij als persoon. Daarom heb ik er ook voor gekozen om het wel te delen. Misschien is het een invulling van mij wat anderen denken, iets wat ik nog steeds niet helemaal afgeleerd heb. Bedankt voor je mooie reactie❤
Ik vind het knap en dapper om je verhaal hier zo te plaatsen lieve Mindy. Wat een boeiende start van je leven heb jij gehad. Maar ook heftig! Koester alle momenten want ze hebben gemaakt tot wie je nu bent geworden! Je blog las als een jongensboek. Dankjewel dat je dit hebt willen delen. Liefs x
Wat een fijne reactie Chantal, dank je wel!! Liefs xx
Dank voor deze prachtige blog Mindy. Wat mooi en dapper dat je dit met ons durft te delen. Diep respect voor jou
Liefs, Reina
Wat ontzettend lief Reina! Jij bedankt voor het lezen en je lieve reactie❤
Jouw mama was mijn nichtje en ik heb heuuul veel over jouw gehoord , haar liefde voor jou en jascha was groot., weet dat zeker !! , maar haar onrust maakte het voor jou moeilijker om dat te zien , gelukkig gaf je vader je een vaste bodem zodat je bent geworden wie je nu bent !!
Wat fijn om dit te lezen, dank je wel Jannie!!
Zo heeft ieder zijn verhaal en zijn levensverhaal.
Ik vind het zo ontzettend knap dat je dit zo kan vertellen!!
Ik heb het met een brok in mijn keel gelezen omdat ik me dan zo inleef en ik kan begrijpen hoe je je hebt gevoeld als kind.!
Knuff
Zo is het Judith!
Bedankt voor je lieve reactie.
Liefs xx
Hoi Mindy
Wat boeiend om te lezen, en die fotoos..
Ik snap je wel een beetje. Je viel wel overal buiten op het kamp. Lotte en Liene waren te klein en jongens blijven jongens. Annemiek was niet zo ontvankelijk voor een andere manier van leven Er was wel een paardje waar je plezier in had maar met een paardje kan je niet kletsen. Dus bleef er niet zoveel voor je over. Goed dat je alles eens opschrijft. Wij zagen elkaar niet zo vaak. Voor en achter lagen ver uit elkaar. Ik heb je ervaren als een vriendelijk en rustig, maar een beetje eenzaam kind.
Fijn dat je toch je weg hebt gevonden. Een gezellig huis en prachtige kinderen.
Toch wel je helmaal je eigen keuze gemaakt.
Lieve groetjes van deze kamper.
Jane
Leuk om te lezen hoe jij er tegenaan keek Jane! Ik had zeker veel plezier met Natascha, de pony en heb ook nadat ik van het kamp af was nog jaren paard gereden. Op het kamp viel ik inderdaad een beetje buiten de boot maar gelukkig had ik op school wel fijne vriendinnen.
Bedankt voor je reactie!
Liefs
Wow, lieve Mindy, dit heb ik dus met veel interesse gelezen….grappig is dat ik dus iedereen ken, maar dat ik hier dus eigenlijk niets van wist. Ja ik wist dat je ouders uit elkaar waren, maar niet dat je daarna in een caravan bij je moeder gewoond hebt. Zo zie je maar weer. Wat een ‘rollercoaster’ leven voor jou zeg! Fijn geschreven…en ik voel dat je nog veel meer te vertellen hebt!
Ik dacht wel gelijk aan ‘Tiny houses’ en kleine hout kacheltjes die nou overal zo ‘in’ zijn.
Xxx
Leuk dat je het hebt gelezen Annemarie. Haha klopt, daar heeft het wel wat van. Hoewel die wel een stuk luxer zijn hoor!
Liefs xx
Trots op jou
❤